მე მიყვარს ქალი, რომლსაც „თვალები არ აქვს“...

“გაზაფხულია, მოგაძახე გუშინ გულცივად,

შენ  ხომ  არასდროს გყვარებია  ჩემი  ალერსი...“

                                                                   ენი...

თაე, მე შენ მჭირდები.

არ გამკიცხო.

გემუდარები, არ მითხრა რომ ღირსი არ ვარ, ვიფიქრო შენზე.

შენც  ხომ ისეთივე მოკვდავი ხარ, როგორც მე.

დამიშალე რაც გინდა!

თუ მოისურვებ, ჩემს თავს გავატან წყალს,

 სიყვარულით დამხრჩვალთა საფშვინველში.

თაე, უკვე  მერამდენედ გავცქერი ნისლიან ცათამბრჯენებს

და სახე მიჭრელდება ყოველ ნაპასზე...

ფილტვებიდან მეპარება შენი ჩაბერილი ჟანგბადი და ვსვევდიანობ...

არ გამკიცხო.

გემუდარები...

მე ვყვირი ბრბოს გასაღვიძებლად : მიყვარს ქალი, რომელსაც „თვალები არ აქვს“.

ახლა კი მოდით და დამცინეთ!

ოღონდ გახსოვდეთ, თქვენც მოკვდავნი ხართ...